ഏട്ടാ എന്നോട് ഇത്തിരി നേരം ഒന്നു സംസാരിക്കുമോ? അവഗണനയില് സഹികെട്ട ആ ഭാര്യയുടെ ചോദ്യം അവന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിച്ചു!
അവളെ വിവാഹം കഴിക്കാന് എനിക്ക് യാതൊരു താല്പ്പര്യവും ഇല്ലായിരുന്നു.....! നാട്ടുകാരുടെയും, വീട്ടുകാരുടെയും കുടുംബക്കാരുടെയും വക.., ''നീ ഇപ്പോഴും നിന്നെ വേണ്ടാന്നു വെച്ചു പോയ നിന്റെ പഴയ അവളേയും ഓര്ത്തോണ്ടിരിക്കുകയാണോ...? ' എന്ന ചോദ്യം കേട്ടു കേട്ട് മടുത്തും സഹിക്കെട്ടും അതില് നിന്നൊന്നു രക്ഷപ്പെടാന് തലവെച്ചു കൊടുത്തതായിരുന്നു അവളുമായുള്ള വിവാഹത്തിന്....!
എന്നാല് എനിക്കാദ്യമേ അറിയാമായിരുന്നു എന്റെ ജീവിതത്തില് ഒരിക്കല് പോലും ഞാനവളെ സ്നേഹിക്കില്ലാന്ന്...., ഞാനവളോടു സംസാരിക്കാറുപോലുമില്ല..., ഒരുമിച്ച് ഒരു കട്ടിലില് കിടക്കാന് പോലും ഞാന് തയ്യാറായില്ല...., വിവാഹത്തിനു മുന്നേ പഴയതെല്ലാം അവളോട് തുറന്നു പറഞ്ഞതു കൊണ്ട് പിന്നീട് ഞങ്ങള്ക്കിടയില് സംസാരിക്കേണ്ട ആവശ്യവും വന്നിട്ടില്ല...,
അതു കൊണ്ടു തന്നെ എന്റെ മനസ്സില് ഞാന് സ്നേഹിച്ചിരുന്നവള് മാത്രമാണുള്ളതെന്ന് അവള്ക്കും നന്നായറിയാം....! ചില നേരം പ്രേമനൈരാശ്യം മൂത്തു ഓര്മ്മകള് ആളിക്കത്തുമ്പോള് പലപ്പോഴും എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ ഓര്മ്മയില് കവിതകളും മറ്റും എഴുതുന്നതവള് കണ്ടിട്ടുണ്ട്....! എല്ലാം കണ്ട് അവളും മനപ്പൂര്വ്വം ഒഴിഞ്ഞു നിന്നു....!
എന്നാല് ആറു മാസത്തിനു ശേഷം, ഒരു ദിവസം രാത്രി...., കട്ടിലില് ഇരിക്കുന്ന എന്റെ അടുത്ത് അവള് വന്നിരുന്നു, അത് പതിവില്ലാത്ത ഒരു കാര്യമായതു കൊണ്ട് ഞാനവളെ തന്നെ നോക്കി, അതു കണ്ടതും എറ്റവും സൗമ്യവും ശാന്തവുമായ സ്വരത്തില് അവള് എന്നോടു ചോദിച്ചു...,
ഏട്ടാ....? ''എന്നോട് ഇത്തിരി നേരം ഒന്നു സംസാരിക്കോ....?''
ഒന്നും മനസിലാവാതെ ഞാനവളെ നോക്കിയതും.., അവള് പറഞ്ഞു..., അച്ഛനും അമ്മയും പോലും അത്യാവശ്യമുള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ വാക്കു മാത്രമേ എന്നോടു മിണ്ടാറുള്ളൂ..., ഇവിടെ എല്ലാവര്ക്കും ഇടയില് ആരുമല്ലാതെ ഞാന് മാത്രം ഒറ്റപ്പെടുന്നപ്പോലെ....! ഏട്ടന് എന്നോട് കുറച്ചു നേരം എന്തെങ്കിലും ഒന്നു സംസാരിക്കോ...? ഞാന് ഒറ്റക്കല്ലാന്നു എന്നെ തന്നെ സ്വയം ഒന്നു ബോധ്യപ്പെടുത്താനാണ്...!
ആ വാക്കുകള് ചാട്ടുളി പോലെ എന്നുള്ളില് തുളച്ചു കയറി....! അതു പറയുമ്പോള് അവളുടെ കണ്ണുകള് നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..., അവള് പിന്നേയും പറഞ്ഞു ''അനിയത്തി വിവാഹപ്രായം ആയി നില്ക്കുകയാണ് അതല്ലായിരുന്നെങ്കില് എട്ടനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാതെ ഞാനെന്റെ വീട്ടില് പോയി നിന്നേനെ....,
ആ വാക്കുകളെല്ലാം തന്നെ എന്നെ കീറിമുറിച്ചു കടന്നു പോയി..., ഒരു സൂചി ബോംബുവീണ പോലെ ആ വാക്കുകള് സൂചിചീളുകള് കണക്കെ എന്റെ ഹൃദയത്തിലുടനീളം തുളച്ചു കയറി....! ഒരക്ഷരം പോലും എനിക്കു ശബ്ദ്ധിക്കാനായില്ല..., എന്റെ മൗനം, താന് പിന്നെയും സ്വയം ഒറ്റക്കാണെന്ന തോന്നലോടെ അവള് എന്നരികില് നിന്നു അകന്നു മാറി അപ്പുറത്ത് പോയി കിടന്നു....!
അന്നു രാത്രി ഞാന് ഉറങ്ങിയില്ല... ആരുമില്ലാതെ ഒറ്റപ്പെട്ടപ്പോലെ ' എന്ന ആ വാക്ക് എന്റെ തലച്ചോറില് കിടന്നു തിളച്ചു മറിഞ്ഞു..., കാരണം വലിയൊരൊറ്റപ്പെടലിന്റെ നേര്സാക്ഷിയാണു ഞാനും അതിന്റെ വേദനയുടെ ആഴം അറിയാമായിരുന്നിട്ടും ഞാനവളെ....?
കുറ്റബോധം കൊണ്ടു എന്റെ ഹൃദയം നീറ്റല് കൊണ്ടു..., ആ രാത്രി വെളുക്കും മുന്നേ ആ വാക്കുകളിലൂന്നിയുള്ള ചിന്തകള് ചില സത്യങ്ങള് എന്നില് തെളിഞ്ഞു...., അത് എന്നെ പോലെ പ്രേമം നഷ്ടമായ പല ചെറുപ്പക്കാര്ക്കും ഒരു തോന്നലുണ്ട്.., താന് അവളെ സ്നേഹിക്കും പോലെ മറ്റാരും അവളെ സ്നേഹിക്കില്ലെന്ന്....!
ആയിരിക്കാം...!
പക്ഷെ അവള് ആ സ്നേഹം ആഗ്രഹിക്കുന്നുമില്ല..., നിനക്കൊരിക്കലും അവള്ക്കതു നല്ക്കാനുമാവില്ല....!
മറ്റൊന്ന്, ഒരിക്കല് തന്നെ സ്നേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവള് തനിലേക്ക് തന്നെ മടങ്ങി വരുമെന്ന്...., ആഗ്രഹിക്കുന്നതു കൊണ്ട് കുഴപ്പമില്ല പക്ഷെ നിനിലേക്കു മടങ്ങി വരുന്നതു പോയിട്ട് പഴയതു പോലെ നിന്നോടൊന്നു മനസ്സു തുറന്നു പുഞ്ചിരിക്കാന് പോലും അവള്ക്കാവില്ല....!
വേറൊന്ന്, അവനുള്ളില് ഇപ്പോഴും അവള് മാത്രമേയുള്ളൂവെന്ന് അവളറിയണമെന്ന ആഗ്രഹമാണ്...., ശരി, ഇനി അറിഞ്ഞാലും അതു കൊണ്ട് വീണ്ടും ദു:ഖിക്കാനല്ലാതെ സന്തോഷിക്കാന് എന്തു വകയാണുള്ളത്...? മറ്റുള്ളവരെ പോലെ എന്റെ ചിന്തകളും ശുദ്ധവിഡ്ഢീത്തരങ്ങളാണെന്ന് ആ ഒറ്റ രാത്രി തെളിയിച്ചു..., കൂടാതെ അവള് തന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നവളായിരുന്നെങ്കില് തന്നെ കിടപ്പറയിലാണ് അന്തിയുറങ്ങേണ്ടിയിരുന്നത് അല്ലാതെ മറ്റൊരുവന്റെ കിടപ്പറയിലല്ലായെന്നു കൂടി മനസസ്സിലാക്കി തന്നു...., അതൊടെ എന്റെ ഉള്ളിലുണ്ടായിരുന്ന എന്റെ കാമുകിയോടുള്ള സകല മൃദുലവികാരങ്ങളെയും നിശേഷം ഞാന് കീറിമുറിച്ചു...!
പിറ്റേന്ന് പുലര്ക്കാലെ ഉറക്കമുണര്ന്നു നോക്കിയ അവള് മുറിയില് എന്നെ കാണാതെ ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോള് ജനലിനു പീറത്തായി ഒരു വെളിച്ചം കണ്ടു.., ജനല് തുറന്നതും എന്തൊക്കയോ കൂട്ടിയിട്ടു തീ കത്തിക്കുന്ന എന്നെയവള് കണ്ടു, അതിനടുത്ത നിമിഷം എന്റെ എഴുത്തുമേശക്കു മേലെക്കു നോക്കിയ അവള് അമ്പരന്നു പോയി എന്റെ പ്രേമനൈരാശ്യത്തിന്റെ ശേഷിപ്പുകളൊന്നും അവിടെയുണ്ടായിരുന്നില്ല അതെല്ലാം അഗ്നി വിഴുങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നവള്ക്കു മനസ്സിലായി..., ജനലിലൂടെ അവളെ കണ്ട ഞാന് അകത്തേക്കു വന്നു എന്നെ കണ്ടതും അവള് എനിക്കഭിമുഖമായി തിരിഞ്ഞു അവള്ക്കടുത്ത് ചെന്ന് എന്റെ ഹൃദയത്തിലെ സകല സ്നേഹവും ചേര്ത്തു വെച്ച് എന്റെ ഇരു കൈകളാല് അവളുടെ മുഖം ചേര്ത്തു പിടിച്ചതും അവളുടെ കണ്ണുകളടഞ്ഞു ഞാനവളുടെ നെറുകയില് ചുംബിച്ചതും കണ്ണുകളില് നിന്നു ആനന്ദാശ്രുക്കള് പൊഴിഞ്ഞു..., തുടര്ന്നവളുടെ ചെവിയില് ഞാന് പറഞ്ഞു..,
സോറി...! ഇനി ഒരിക്കലും ഒറ്റക്കാണെന്ന തോന്നല് ഉണ്ടാവാതെ ഞാന് സ്നേഹിച്ചോള്ളാം നിന്നെ....!
അതു കേട്ടതും അവളെന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ഞങ്ങള് എത്ര നേരം ആ നില്പ്പു തുടര്ന്നു എന്നു ഞങ്ങള്ക്കറിയില്ല..., കാരണം വിട്ടു മാറാന് ഇരുവരും ഒട്ടും താല്പ്പര്യപ്പെട്ടില്ല എന്നതാണു സത്യം....!
NB: ആഗ്രഹങ്ങളുടെ താക്കോല് ചിലപ്പോള് നമ്മള് സ്നേഹിക്കുന്നവരാകാം..., എന്നാല് ജീവിതത്തിന്റെ താക്കോല് എപ്പോഴും നമ്മളെ സ്നേഹിക്കുന്നവരാണ്...!
രചന: Pratheesh
Comments
Post a Comment